به گزارش خبرگزاری حوزه، «آیات و نکات»، پرونده رمضانی رسانه رسمی حوزه برای ماه مبارک رمضان است که حجت‌الاسلام امین اسدپور از پژوهشگران قرآنی در سی شماره به بیان سی آیه از قرآن کریم پرداخته که به صورت روزانه تقدیم شما خوبان خواهد شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

آیات منتخب از جز سی ام آیات مربوط به سوره ی شمس است.

سوره ی شمس با قسم های سهمگین و بزرگی آغاز می‌شود: «وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا/ سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش، و به ماه هنگامی که از پی آن برآید، و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند، و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد، و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد، و به زمین و آنکه آن را گستراند، و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد، بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد».

یازده قسم بزرگ در این آیات ذکر شده تا برسد به این آیه که «قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا»، کسی که توانست نفس را تزکیه کند و خودش را بسازد به فلاح و رستگاری رسید.

«قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا»، منتها در مقابل «وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا»، کسی که به تعبیری از گناه و بدکاری توانست خودش را تزکیه کند و پاک شود، رستگار شد. هر کس که نتوانست نفس را از این پلیدی‌ها و زشتی‌ها دور کند زیان کار شد و خسران دید .

نکته اصلی اینجاست که تمام فلسفه آفرینش و خلقت ما در همین یک جمله است که «قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا». اگر بتوانیم به تزکیه نفس بپردازیم، این فرصت الهی را غنیمت بشماریم، تزکیه نفس را انجام دهیم، خصوصا در این پایان ماه مبارک رمضان بتوانیم این مراقبه را تجربه کنیم، همین مسیر، همین تزکیه، همین مراقبت و همین محافظت از نفس را در طول سال و ایام زندگیمان جریان بدهیم در این صورت به فلاح و رستگاری و سعادت خواهیم رسید.

اگر خدای نکرده بعد از این ماه مبارک به همان رویه‌های سابق خودمان برگردیم و غفلت‌ها، عدم حضورها و عدم مراقبه‌ها دوباره به صورت یک رویکرد کلی شوند، در این صورت متاسفانه «وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا» می‌تواند مصداق پیدا کند و خدای نکرده دوباره از این نورانیتی که در ماه مبارک رمضان و نسیم الهی دوباره دور می‌شویم.

اگر توجه به نفس نباشد فلسفه خلقت و آفرینش خود را ضایع کرده‌ایم و به تعبیری با فراموشی خدا و فراموشی مسیر حقیقی، خودِ وجودی را فراموش خواهیم کرد.

در آیات نورانی فرمودند که «نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ»، در اثر غفلت‌ها و عدم توجه‌ها خدا را فراموش کردند، در حالی که حقیقتا خودشان را فراموش کردند.

با یاد خدا، مراقبه، مشارطه و درک محضر الهی در زندگی خود، طبیعتا می‌توانیم خود حقیقی‌مان را بسازیم و زندگی سعادت‌مند توأم با کمال را برای ابدیت مهیا سازیم.

ان شاءالله که در طول این ماه مبارک معنویت، استعداد، ظرفیت و کمالاتی که درک کرده‌ایم را بتوانیم در خودمان نهادینه کرده و برداشت تربیتی و تزکیه‌ موجود در طول این ماه مبارک را تحصیل کرده باشیم و بتوانیم در وجود خودمان صیانت کنیم.